อาพาธิก, อาพาธึก หมายถึง ว. เป็นไข้, เจ็บป่วย, เป็นโรค. (ป., ส.).
ว. เป็นไข้, เจ็บป่วย, เป็นโรค. (ป., ส.).
ดู อาพาธ.
ดู อาพาธ.
[พิน] ว. ขุ่นมัว, เศร้าหมอง. (ป., ส. อาวิล).
[เพด] น. เหตุที่เกิดขึ้นอย่างผิดปรกติวิสัย ถือว่าเป็นลางไม่ดี.(อาจมาจาก ส. อาเวศ).
[พอน] น. เครื่องประดับ, บางทีก็ใช้เป็นส่วนท้ายของคําสมาสเช่น พัสตราภรณ์ = เครื่องประดับคือเสื้อผ้า สิราภรณ์ = เครื่องประดับศีรษะ คชาภรณ์ = เครื่องประดับช้าง พิมพาภรณ์ =เครื่องประดับร่างกาย ในคําว่า ถนิมพิมพาภรณ์ ธรรมาภรณ์ =มีธรรมะเป็นเครื่องประดับ. (ป., ส.).
[พับ] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, ตกอับ.(ป. อภพฺพ ว่า ไม่สมควร).